UNUTTUK MU SEVMEYİ?

Sevmekle açtık dünyaya gözümüzü.

Sevgi ile büyüdük, sevgi ile oynadık.

Ve bir gün geldi. Unuttuk sevgiyi.

Nasıl, neden diye sorma.

İnan bende bilmiyorum.

Belki ego, belki vurdumduymazlık belki de kendimize çok önem verdiğimizden.

Ama unuttuk işte sevgiyi.

Hakikaten Nasıl seviliyordu bir insan, bir çiçek, başladığın bir gün.

Nasıl mutlu oluyorduk gerçekten.

Var mı bunları hatırlayan, çözümünü bilen.

Çocukken güneşin batışındaki mutluluğu,

Yağmur sonrası toprak kokusunu,

Bembeyaz kar tanelerinin güzelliğini.

Var mı hatırlayan ve gülümseyen.

Günler geçince yeşilin milyon tonunu öğreniyorsun ama mutlu olmanın bir yolunu 

hatırlamıyorsun.

Gün batınca simsiyah zannediyorsun her tarafı, ay ışığını fark edemiyorsun.

Zaman sana yaşamayı öğretiyor sevmeyi unutturarak belki de.