HAYAT

Hayat; akıp giden zaman trenine bindiğimiz durak ile indiğimiz durak arasındaki mesafe.

Bazısı her şeye rağmen memnun bu hayattan, bazısı ise her şeye sahip olmasına rağmen rahatsız. Belki de hayatın çarklarının dönmesini sağlayan bu düşüncelerdir bilinmez. Ama sonunda ineceğiz bu trenden . Ya güllerin olduğu bir bahçeye ya da kavrulmakta olan bir çöle.

Hayat; Bazısına göre çok kısa, bazısına göre de bitmek bilmeyen bir çile.

Hep pozitif düşünürüm en karanlıkta bile. Çünkü karanlığı bilmeden dışarının ne kadar aydınlık olduğunu göremezsin. Bu Dünyada kötü olmamak için değil, iyi olmak için çabalamak gerekiyor. Kötülük bi’ Dünyanın içinde var, bir de belki hiç fark etmediğin içinin içinde bir yerde.

Hayat; Doğan güneş ile ümitlerimizi tazeleyip, batan güneş ile beraber yeni ümitler kurduğumuz bir döngü.

Hiç ayrılmayacak, fani olmayan biri gibi yaşıyorsun bu diyarda. Böyle düşünceler zaten hayaller kurdurur insana. Doğrusu da bu elbet ama ayrılık hazırlığını da yapmalı insan. Çünkü aniden inmek zorunda kalırsan trenden, unutma o trende iyiliklerini, güzelliklerini ve yanında lazım olacak emanetlerini.

Hayat; sonun bitip, sonsuzluğun başladığı bir kapı.

Geçtiğimizde oradan daha ışıl ışıl bir mekan, hayal bile edemeyeceğimiz güzellikte bir yer. Gönlü güzel insanlar. Ne Yalan var ne kötülük.

Hayat; Kapının ardındaki gül bahçesinde görüşmektir aslında…